Small Story 428 T

Small Story 428. 🌸 முதல் நாள், அம்மாஏங்கல் துபாயின் புதிய காலை. அனீஷ் தன் முதல் அலுவலக நாளுக்காக சற்று பதட்டத்துடனும் உற்சாகத்துடனும் வெளியேறினான். நிகழ்ச்சி மேலாண்மை படிப்பை முடித்துப் பட்டம் பெற்ற சில மாதங்களிலேயே நகரின் ஒரு பெயர் பெற்ற நிறுவனத்தில் வேலை வாய்ப்பு கிடைத்திருந்தது. இருபத்தி மூன்று வயதிலேயே வெளிநாட்டில் முதல் வேலை – அது அவன் பல ஆண்டுகளாக கனவு கண்டதின் நனவாகும். ஆனால் அந்த கனவின் பின்னால் பல தியாகங்கள். அவனது தந்தை ஒருகாலத்தில் வெளிநாட்டில் வேலைக்காகச் சென்றவர்; ஆனால் மீண்டும் திரும்பி வரவில்லை. அதன்பின், தாயான அம்புஜம் தபால் நிலையத்தில் கடின உழைப்பால் மகனை வளர்த்தார். அவளது அன்பு, பொறுமை, உறுதி – அனைத்தும் அனீஷின் வாழ்க்கையின் அடித்தளமாக இருந்தது. வேலை கிடைத்த நாள், அம்புஜம் தன் வாழ்நாள் சேமிப்பை எடுத்துக் கொண்டு மகனிடம் சொன்னாள்: > “போடா kanna, உன் கனவை நனவாக்கி வா… நான் இங்க இருப்பேன்.” அந்த வார்த்தைகள் இன்னும் அவன் மனதில் ஒலித்தன. அன்று காலை அலுவலகத்துக்குள் நுழையும்போது, டை சரி செய்து, நெஞ்சம் துடித்தது. மேலாளர் புன்னகையுடன் வரவேற்று, “எங்கிருந்து வந்தாய்?” என்று கேட்டார். அந்த அன்பான வரவேற்பு சிறிய நிம்மதியைத் தந்தது. நாள் முழுவதும் புதிய வேலை, புதிய முகங்கள், புதிய அனுபவங்கள் — எல்லாமே ஒரு கனவின் தொடக்கம் போல இருந்தது. மாலை, வீட்டுக்குத் திரும்பியபோது, சிறிய ஆனால் நிம்மதியான ஒரு அறை. அனைத்தும் இருந்தது, ஆனால் ஒரு உணர்ச்சி இல்லை — அம்மாவின் சுவாசம். இரவு உணவுக்குப் பிறகு படுக்கையில் படுத்தபோது, அம்மாவின் போட்டோவில் கண்கள் விழுந்தன. தொண்டை இறுகியது. அந்த நொடியில்தான் உணர்ந்தான் — அவளை எவ்வளவு மிஸ் பண்ணுகிறான் என்பதை. அவளது மாலை பிரார்த்தனை, மென்மையான குரல், படுக்கப் போகும் முன் கொடுத்த அணைப்பு — அனைத்தும் நினைவுகளாய் இதயத்தில் நிழலிட்டன. அவன் மெதுவாகச் சொன்னான், > “அம்மா… ரொம்ப மிஸ் பண்றேன்…” அந்த வார்த்தைகள் மனதின் அமைதியில் ஒலிக்க, அனீஷ் கண்களை மூடியான். அம்மாவின் அன்பை இதயத்தில் தாங்கி, கனவில் அவளின் மடியில் ஓய்ந்தான். K.Ragavan 13-11'25 ---