Small Story 102.An Autograph to remember.

Small Story 102.An Autograph to remember Ambujam called twice to her daughter Vasanthy.No response from her side.Normally she will come back before 6Pm.She was worried.What is the problem , you are restless, Shree hari asked wife.Ambujam explained the restlessness.Shree hari too felt, Normally she will return from the office before 5-30pm.Since her office is close by.After half an hour Ambujam received a call from a new voice lady,Madam , don't worry about Vasanthi, I am Ranjitham she is with me.Her phone she misplaced in a restaurant.Ambujam, thank you.I met her in that restaurant and took her with me to my house.We gave compliant to the police also.since her phone contains all her stories .Vasanthi is a freelancer detective stories writer.Her creative ideas are excellent and she has her own readers Her book selling is more than 5000 copies in a month.After fifteenminutes Ranjitham brought Vasanthi in her car to the house.Vasanthi was restless, mummy , recently i have stored a new story which I took two weeks.By the time Ranjitham phone rang, she took whoisthere, Madam you came to our hotel recently and told your friend missed her mobile.when our cashier removing his table files we found the phone.You call this number and I will bring to you once it is confirmed.After confirming ten minutes Swamy the restaurant staff brought the phone.Vasanthy , thank you.Gave him 500 rupees which he refused to accept.When you ordered me and I brought your dosai, you were talking in the phone about your investigation story and came to know you are my favourite author Vasanthi.Vasanthi was happy her writing skills brought her phone back.Swamy, Madam one small request instead of money you give me your autograph and I am your ardent reader.Vasanthy gave him and Ambujam offered him sweets and Ranjitham for her timely help.Onthis episode Ambujam and Ranjitham become good friends K.Ragavan 22-12-24

Small Story 101.

This is the original Tamil story, Athishtam (அதிர்ஷ்டம்), written by K. Ragavan, which was first published in a Tamil newspaper in June 1964. Below is the translated version of the story: --- Athishtam (Destiny) Every evening at 6 p.m., Muthu would return from the office. Today, it was late, and his mother, Godhai, was anxious. "Has he not come yet?" she wondered, feeling the deep affection she had for him. He was her only son. She decided that she would wait a little longer and then go to his friend Ramu's house. Just as she was about to make up her mind, she heard a sound at the door. She rushed to the door, and to her delight, it was Muthu. "Why are you so late today?" Godhai asked. Muthu replied, "Mom, do you know that I write stories?" Godhai nodded, "Yes." Muthu continued, "I showed a story to a film director. He said he liked it, and he's coming to see me next week." Godhai was overjoyed. "Really? That's wonderful! Come, let's eat," she called out to him. For Muthu, the dream of becoming a renowned writer and playwright had been a persistent longing in his heart for years. However, none of his stories had ever been successful. So, he decided to lie and say that a film director was interested in his story, hoping that his good fortune would arrive if he told that lie. The village where Muthu lived had a water tap that came on only at specific times. Therefore, Godhai would go to the nearby public water pipe to fetch water. About twenty women from the neighborhood would also gather there at the same time. One holiday, Muthu told his mother, "Today, I am going to meet the director and show him my story," and left with his file. Weeks went by, and every week, Muthu would go to meet the director. One day, as usual, Godhai went to the water tap. Proudly, she told everyone, "My son Muthu has shown his story to a film director, and he is going to be a great success soon!" Soon, the director, who had been considering filming in a location nearby, overheard Godhai talking about her son’s story. Intrigued by her words, he thought to himself, "We should meet Muthu one day." The reason for his interest was simple: the village women spoke highly of Muthu’s story. This encouraged the director, and he decided to visit Muthu. The following week, as usual, Muthu left with his story in hand. But this time, when Godhai was at the water tap, a car arrived at their house. The director had come to meet her. "I am a film director," he said. "I heard about your son's story from the women in this village. I would like to buy it. Here is an advance for you." Godhai was taken aback. "I am sorry, but Muthu has already promised to give his story to another director today. Please forgive me." The director, although disappointed, smiled and left. "It's alright," he said. "I don't have any luck. I will leave." When the director left, Muthu came in as usual. "One moment, Muthu," Godhai said. "You need to be careful. A film director came here today asking for your story. But I had already told him that you had promised another director, and that’s why you went to give your story to him." Muthu, holding his story in his hands, placed it down. "Mom," he said softly. The truth was that he had no words left to explain. His story seemed to be smiling at him as if mocking his lie. In reality, Muthu had luck on his side. But his own bad luck had made him lose the opportunity. K.Ragavan ---

Good oneBharathiar Part 2.

Today, Bharathiyar Part 2 was released by the author of the Kadhai Surabi Channel, marking another milestone for her platform. The highlight of the release was the song Vande Mataram, which was beautifully showcased. The narration was thought-provoking and moving, particularly in conveying Bharathiyar's deep attachment to his homeland. His unwavering commitment to the welfare of the country was expressed with passion. The way she portrayed his rejection of caste discrimination and his promotion of equality was powerful. Her narration was heartfelt, clearly demonstrating his emotions and his advocacy for equality. The simplicity and accessibility of his poems were emphasized, making his revolutionary ideas easier for the audience to grasp. The author’s mesmerizing and bold voice added a layer of depth to the presentation of this iconic poet's life and work. Her delivery not only showcased her dedication to creating meaningful content but also emphasized the importance of spreading his message. Bharathiyar’s profound attachment to his mother tongue and culture was presented with admiration and respect, making the entire experience both enriching and inspiring.Her quote for Azwars and importance of religon was admirable. Kudos to her for this latest delivery with request for learning one song of this great poet was appreciable. K.Ragavan 20-12-24

Letter.

Letter Published in The National UAE on 20 Dec 24 The Indian consulate in Dubai's kind gesture at a hard time With reference to Ramola Talwar Badam's article Indian consulate to aid families of nine killed in Khor Fakkan bus crash (December 17): I was saddened to read this. Also by the fact that the men had come to Khor Fakkan from Ajman to pick up provisions such as rice and lentils that their company provides for free at its head office. The bus, which was carrying 83 workers from a construction company based in Ajman to Khor Fakkan, overturned at a roundabout, resulting in nine lives being lost. Road safety remains a key issue and it is crucial that the cause of the incident be investigated, and accountability sought. It is commendable that the Indian consulate in Dubai, however, has stepped forward to support the families of the nine victims. Nothing can replace the loss of loved ones this assistance is a much-needed gesture in such a difficult time K Ragavan, Bengaluru,India

Singapore tour article 10.

இந்த கட்டுரையில் சில பிழைகள் உள்ளன. நான் அதை சரி செய்து கொடுக்கின்றேன்: சிங்கப்பூர் பயணக்கட்டுரை "கால தேவன் யாருக்காகவும் காத்திருப்பதில்லை. அவன் பாட்டுக்கு இயங்கி கொண்டிருப்பான்" என்பது எவ்வளவு பெரிய உண்மையென்றால், அது அனுபவப்பூர்வமாக உணர முடிந்தது. நான் தாயகத்தை திரும்பும் தருணத்தை நெருங்கி கொண்டிருந்த போது, என் மகள் "அப்பா, நீங்கள் கிளம்புவதற்கு முன் யூனிவேர்சல் ஸ்டுடியோவை பார்த்து விட்டு போக வேண்டும்" என்று அன்புடன் கட்டளை போட்டாள். நான் மற்றும் என் நண்பர்கள் அந்த பிரம்மாண்டமான அமெரிக்க திரை பட ஸ்தாபனத்தைப் பற்றி கேள்வி பட்டிருந்தோம். ஊருக்கு புறப்படுவதற்கு முன், அங்கு விஜயம் செய்தேன். உலகில் மிகப் பெரிய திரை பட ஸ்தாபனங்களில் ஒன்றான யூனிவேர்சல் ஸ்டுடியோஸ், பல பிரம்மாண்டமான படங்களை தயாரித்து அவற்றை அங்கு வைக்கின்றனர். நான் சில படங்களை பார்த்து ரசித்து கொண்டிருந்தேன். அங்கு என்னை மிகவும் கவர்ந்தது, அவர்களது ஒளிப்பதிவு மற்றும் தந்திர காட்சிகளை அமைக்கும் முறை, என்னை வியப்பில் ஆழ்த்தியது. ஒரு தினம், பேரகுழந்தைகளுடன் ஆனந்தமாக செலவழித்தது. அது என் மனதில் நெகிழ்ச்சியை ஊட்டியது. இல்லத்திற்கு திரும்பி, அந்த நாள் நேரத்தை நல்ல முறையில் பயன்படுத்தி, நான் சந்தோஷமானேன். ஜூன் ஒன்றாம் தேதி, சிங்கப்பூர் விமான நிலையத்திற்கு வந்தடைந்தேன். அன்றும் ஆச்சரியம், ஏர் இந்தியா விமானத்தில் குறிப்பிட்ட காலத்தில் கிளம்பி, குறிப்பிட்ட நேரத்தில் சென்னை வந்தடைந்தேன். எண்பத்தி ஐந்து நாட்கள், என் சிங்கப்பூர் பயணம் முடிந்தது. வெளியே வந்தவுடன், நம் நாட்டின் ஒழுங்கு முறைகள், சற்று மனதை நெருடியது. நம் நாட்டில் ஒழுங்கு முறைகள் உள்ளன, ஆனால் முக்கியமாக சாலை வீதிகளில் சரியான முறையில் அவை பின்பற்றப்படுவதில்லை, இது என் மனதை சற்று தொய்க்கியது. எனினும், இது நம் தேசம் என்கிற உணர்வு கூடவும் எழுந்தது. இந்த கட்டுரையை எனது சிற்றறிவில் எழுதினேன். பிழைகள் இருந்தால், தயவுசெய்து பொறுத்துக் கொள்ளவும். நன்றி. (முற்றும்.) K.Ragavan 20-6-2010

Singapore tour article 9.

சிங்கப்பூர் பயணக்கட்டுரை . 9. உணவு சாலைக்குள் நுழைந்தவுடன் ,புன்முறுவலுடன் ஒருவர் எங்களை ,இனிமையாக வரவேற்றார். நாங்கள் எவ்வளவு பேர் ,என்று விசாரித்து ,உட்கார்வதற்கு இருக்கைகளை காட்டினார்.ஆண்களும் ,பெண்மணிகளும் ,புன்முறுவலுடன் சுறுசுறுப்பாக ,எல்லோரையும் உபசரித்து அவரவர்களுக்கு ,என்ன ,என்ன ,வேண்டும் என்று கேட்பதை பார்க்க ஆனந்தமாக இருந்தது.எங்களுக்கு தேவையானதை ஒருவர் கொண்டு வந்தார்.அப்போதும் என் மகள் அந்த சாலையில் ,என்ன ஒரு புதுமை என்பதை சொல்லாமலே இருந்தது எனக்கு மேலும் சுவாரசியத்தை ,தூண்டியது.அவரிடமே நான் நேரிடையாகவே கேட்டேன்.ஐயா ,இந்த உணவு சாலையில் எதோ ஒரு புதுமை இருப்பதாக சொல்கிறார்கள் அதை தாங்கள் கூற முடியுமா என வினவியதற்கு . அதற்கு அவர் ,கொடுத்த விளக்கத்தை கேட்டு,நான் ஸ்தம்பித்து போனியன்அவர் சொன்ன தகவல் அங்கு பணி .புரிகிற இரு பாலர்களும்,சுயமாக சேவை மனப்பான்மையுடன் இருப்பவர்கள்.எல்லோரும் பட்டதாரிகள் ,வேறு வேறு துறையில் பணி புரிந்து ,ஓய்வு வேளைகளில் ,அங்கு வந்து இந்த பணியை செய்கிறார்கள் என்பது. மேலும் இன்னொரு அதிசயம் என்னவென்றால் ,அங்கு உணவுக்கு கட்டணம் கிடையாது .அவரவர்கள் உண்ட பின் , தங்களுக்கு பிடித்தமான ,கட்டணத்தை செலுத்தலாம். படித்த பட்ட தாரிகள் ,கெளரவம் பார்க்கும் இந்த காலத்தில் ,வேலைக்கு சென்று மாலை வேளைகளில் இந்த பட்டதாரிகள் ,சாப்பிட்ட தட்டை எடுத்து செல்வது ,பாரட்ட வேண்டிய ஒன்று.இப்போது என் மகள் என்னை பார்த்து லேசாக புன்முறுவல் செய்தாள். அப்பா இப்போது புரிந்ததா ,இந்த சாலையின் மகிமைஎன்று ,அந்த புன்முறுவல் கேட்பது போலிருந்தது. (வளரும்.) K.Ragavan 13-6-2010

Singapore tour article 8.

சிங்கப்பூர் பயணக்கட்டுரை. 8. ஒவ்வொரு நாளும் வித வித மான அனுபவங்களை நாம் முகரும் போது ,அறிவு வளர்கிறது. பல தரப்பட்ட மனிதர்களை சந்தித்து ,பழகி அவர்களின் ,அனுபவங்களையும் ,பார்த்தால் நாம் சாதித்து ,கொண்டிருக்கிறோம் ,என்று நினைக்கும் எண்ணம் பறந்து போய்விடும் என்பது உண்மை என்பதை ,நான் அனுபவ பூர்வமாக கடந்த வாரம் கண்டியன். கடந்த வாரம் ஒரு வெள்ளிகிழமை என் அருமை மகள் ,அப்பா இன்று ,உங்களையும் ,அம்மாவையும் ஒரு இடத்திற்கு அழைத்து செல்ல போகிரியன் என்றாள். எங்கே என்று கேட்டதற்கு அங்கு வந்து பாருங்கள் ,என்று முற்று புள்ளி வைத்து விட்டாள் சிறிது நேரம் சென்ற பின் என்னை ,சீனா டவுன் ,என்ற பிரசித்திபெற்ற ஸ்தலத்திற்கு அழைத்து சென்று ,பல நல்ல கடைகளை காண்பித்தாள். ..நான் கேட்டேன் ,இந்த கடைகளுக்கா ,என் ஆவலை துண்டினாய் என நான் கேட்க,அப்பா அவசர படவேண்டாம் . பொருத்திறேங்கோ இன்னும் ஐந்து நிமிடங்கள் ,என்று மேலும் என் ஆவலை ,அதிக படுத்தினாள். ஐந்து நிமிடங்களுக்கு பிறகு ,நான் அன்ன லக்ஷ்மி ,என்ற உணவு சாலைக்கு ,குடும்பத்தாருடன் உள்ளே சென்றியன். என் மகளை பார்த்து ,இந்த உணவு சாலைக்க இவ்வளவு ,அமர்க்களம் என்று கேட்டீன் .அவளும் புன்முறுவலுடன் கொஞ்சம் பொறுங்கள் ,என்று மேலும் என் ஆவலை அதிக படுத்தினாள். (வளரும்.) K.Ragavan. 6-6-2010