Small Story 458.T

சிறுகதை 458 கிரெடிட் கார்டின் சந்திப்பு பிரஹலாத் ஷாப்பிங் மாலில் நுழைந்து, கேஷ் கவுண்டருக்குச் சென்று, “பில் கட்டிய பிறகு என் கார்டு இங்கே வைக்கப்பட்டிருக்கிறதா?” என்று கேஷியரிடம் கேட்டார். கேஷியர் சரிபார்த்தபோது, கிடைத்த பதிலால் பிரஹலாத் அதிர்ச்சி அடைந்தார். அது புதிதாக வந்த ரினியுவல் கிரெடிட் கார்டு, மேலும் அதன் வரம்பும் ஒரு லட்சம் ரூபாயாக உயர்த்தப்பட்டிருந்தது. தனியார் நிறுவனத்தில் மேலாளராகப் பணிபுரியும் பிரஹலாத் 55 வயதுடையவர்—எப்போதும் எச்சரிக்கையாக இருப்பவர்; தன்னுடைய பொருட்களை ஒருபோதும் இழக்காதவர். அந்த நேரத்தில், ஒரு பெண்மணி கவுண்டருக்கு வந்து, “பிரஹலாத் என்ற பெயரில் யாராவது கிரெடிட் கார்டைப் பின்தள்ளிவிட்டார்களா?” என்று கேட்டார். பிரஹலாத் உடனே தன்னை அறிமுகப்படுத்தி, தனது ஆதார் அட்டையை காட்டினார். அந்த பெண்மணி அவர் கையில் கார்டை கொடுத்தார். தன் பெயர் வசந்தி என்றும், தன் தந்தையின் பெயரும் பிரஹலாத் என்பதாகவும் கூறினார். கேஷியர் “நீங்கள்தானே பிரஹலாத்?” என்று கேட்டதால், அவரது தந்தை தவறுதலாக அந்த கார்டை எடுத்துச் சென்றதாக விளக்கினார். வீட்டுக்குச் சென்ற பிறகு தான், பெயர் ஒரே மாதிரியானதாலுமே, மற்றொரு வங்கியின் கார்டை தவறுதலாக பயன்படுத்திவிட்டதை அவரது தந்தை உணர்ந்தார். இந்த குழப்பத்தைப் புரிந்துகொண்ட பிரஹலாத், வசந்திக்கு நன்றி கூறி தனது எண்னை கொடுத்து, அவளையும் அவளது பெற்றோர்களையும் வீட்டுக்கு வர அழைத்தார். வீட்டுக்குச் சென்று இந்த சம்பவத்தைச் சொன்னபோது, புதிய கார்டு முந்தின நாளே வந்திருந்ததால், Manjula தங்களது தெய்வத்திற்கு நன்றி கூறினார். அடுத்த நாள், பிரஹலாத் மற்றும் வசந்தி பிரஹலாதின் வீட்டுக்கு வந்தார்கள். வசந்தியின் தந்தை அத்தனை விவரங்களையும் சொன்னார்—தான் பணமாகவே கட்டிவிட்டு, கேஷியர் இயந்திரத்தில் இருந்த கார்டை எடுத்து, “நீங்கள் பிரஹலாத் தானே?” என்று கேட்டபோது, வங்கியின் பெயரைப் பார்க்காமல் எடுத்துச் சென்றதைவும், பின்னர் உணர்ந்ததும் கூறினார். பின்னர் வசந்தி விரைந்து மாலுக்கு சென்று, அதிர்ஷ்டவசமாக உண்மையான பிரஹலாதை அங்கே சந்தித்ததும் தெரிவித்தார். இந்த விசித்திரமான ஆனால் அதிர்ஷ்டமான சம்பவத்தால் இரு குடும்பங்களும் நெருக்கமாகி, அந்த நட்பு தொடர்ந்து வளர்ந்தது. கே. ராகவன் 13-12-25

Small Story 458.

Small Story 458 The Credit Card Encounter Prahalad had entered the shopping mall and gone to the cash counter, asking the cashier whether his card was kept there after paying his bill. When the cashier checked, Prahalad was shocked by the reply. It was a renewal credit card, and the limit had also been increased to one lakh rupees. Prahalad, who worked as a Manager in a private company, was 55 years old—smart and careful, never one to lose any of his belongings. Just then, a lady arrived at the counter and asked the cashier whether anyone had left behind a credit card in the name of Prahalad. Prahalad immediately introduced himself and showed his Aadhaar ID. The lady handed him the card. She introduced herself as Vasanthy, explaining that her father’s name was also Prahalad, and he had mistakenly taken the card after the cashier asked, “Are you Prahalad?” After reaching home, her father realised that he had used the other bank card by mistake, simply because the name on it matched his own. Understanding the confusion, Prahalad thanked Vasanthy and gave her his number, inviting her to visit his home with her parents. When Prahalad reached home and narrated the incident, his wife Manjula thanked their deity, as the new card had arrived only the previous day. The next day, Prahalad and Vasanthy visited Prahalad’s home. Vasanthy’s father narrated the incident in detail—how he had paid in cash, how the cashier removed the card from the machine, asked if he was Prahalad, and he took it without noticing the bank name. Realising the mix-up later, Vasanthy had rushed back to the mall and luckily found the real Prahalad just in time. Because of this strange yet fortunate incident, both families became close, and their bond continued to grow. K.Ragavan 13-12-25

Letter.

The National Our readers have their say on the stories of the week December 12, 2025 The Diwali Unesco listing is beyond words I write in reference to David Tusing’s article Modi hails Unesco listing of Diwali: ‘People in India are thrilled’ (December 10): the inclusion of Diwali is not only a great honour for India and Indians, but also a marker of how the festival has inspired millions of people around the world. Indian Prime Minister Narendra Modi expressed happiness over this achievement in a nicely worded statement, but my own personal joy after reading the news is beyond words. K Ragavan, Bengaluru, India

Small Story 457.T

Small Story 457 “ஒரு ஆண்டு நினைவுச் சந்திப்பு” ராமேஸ்வரம் செல்லும் ரயிலில் ஏறுவதற்காக, தன் மனைவி லக்ஷ்மியுடன் கேஷவ் நிலையத்துக்கு வந்தார். அவர்கள் தங்களது இருக்கைகளில் அமர்ந்ததும், அடுத்த இருக்கையில் இருந்த ஒருவர் சிரித்தபடி கேஷவையை வாழ்த்தினார். கேஷவ் உடனே அவரை அடையாளம் காண முடியாததால், மரியாதையாகச் சிரித்தார். “சார், நான் நரஹரி,” என்று அந்த மனிதர் கூறினார். “நீங்கள் பணியில் இருந்த போது, என் தந்தையின் உடல்நிலை காரணமாக என்னை என் சொந்த ஊரான ஷிமோகாவுக்கு மாற்றி அனுப்பினீர்கள்.” அப்போது கேஷவுக்கு அந்த சம்பவம் நினைவுக்கு வந்தது—அவர் வங்கியில் பிரிவு மேலாளராக இருந்தபோது, நரஹரியின் உண்மையான கோரிக்கையை ஏற்று அனுமதித்திருந்தார். நரஹரி அவர்களுக்கு இனிப்புகளை வழங்கினார். “சார், நேற்றுதான் என் திருமண வாழ்க்கை 25 ஆண்டுகளை நிறைவு செய்தது.” கேஷவ் அவருக்கு ஆசீர்வாதம் அளித்தார். “உங்கள் துணையுடன் நீங்கள் எப்போதும் சந்தோஷமாக வாழ வேண்டும்.” “நன்றி, சார்,” என்று நரஹரி நன்றியுடன் கூறினார். பின் அவர் கேட்டார், “சார், நீங்கள் எங்கு போகிறீர்கள்?” “நான் மதுரையில் என் நண்பரின் மகள் திருமணத்திற்காக இறங்குகிறேன்,” கேஷவ். “நாங்கள் ராமேஸ்வரம் சென்று, எங்கள் 50ஆம் ஆண்டு திருமண நாளை ராமர் கோவிலில் அமைதியாகக் கொண்டாடப் போகிறோம். எங்கள் மகள் வர முடியவில்லை; நாளை மறுநாள் அவளுடைய 25ஆம் ஆண்டு திருமண நாளும் இருக்கிறது,” என்று தலை அசைத்தார். நரஹரி உடனே கூறினார், “அக்காவுக்கும் அவருடைய 25ஆம் ஆண்டு திருமண நாளுக்கும் எனது வாழ்த்துகளைச் சொல்லுங்கள். மேலும் உங்களிருவருக்கும் முன்கூட்டியே 50ஆம் ஆண்டு திருமண நாள் வாழ்த்துகள்.” அடுத்த நாள் காலை மதுரையில் இறங்கும் போது, நரஹரி தனது தொலைபேசி எண்ணை அவர்களுக்கு அளித்தார். “சார், எப்போதாவது ஷிமோகாவுக்கு வந்தால், எங்களிடம் வந்து தங்க வேண்டும்,” என்றார். லக்ஷ்மி சிரித்தாள். “எவ்வளவு நல்ல மனசுக்காரர் இந்த நரஹரி. அவருடைய நடத்தை, மரியாதை—எனக்கு மிகவும் பிடித்தது. உங்களுடைய கீழ்தட்ட பணியாளர்கள் எல்லாரும் அப்படித்தான்.” கேஷவ் சிரித்தார். “இவை எல்லாம் கடவுளின் அருள்.” அவர்கள் ராமேஸ்வரத்தில் பாதுகாப்பாகச் சென்று, சிறப்பான தரிசனம் செய்து, அமைதியான மனதுடன் பெங்களூருக்கு திரும்பினர். — கே. ராகவன் 12-12-25

Small Story 457.

Small Story 457 An Anniversary Encounter” Keshav reached the station to board the train to Rameswaram with his wife Lakshmi to celebrate their 50th wedding anniversary. After settling into their seats, the person in the neighbouring seat smiled and greeted Keshav. Keshav couldn’t recognise him immediately, so he smiled politely. “Sir, I am Narahari,” the man said. “When you were in service, you transferred me to my native place, Shimoga, because of my father’s health.” Keshav now remembered that incident—when he was a Divisional Manager in the bank, he had approved Narahari’s genuine request. Narahari offered sweets to them. “Sir, yesterday I completed 25 years of married life.” Keshav blessed him warmly. “May you live happily with your partner.” “Thank you, sir,” Narahari whispered gratefully. He then asked, “Where are you going, sir?” “I’m getting down at Madurai for my friend’s daughter’s marriage,” he said. “We are going to Rameswaram to celebrate our 50th wedding anniversary at the Rama temple, in a quiet ceremony. Our daughter couldn’t come because the day after tomorrow is her own 25th wedding anniversary.”nodded Keshav Narahari immediately said, “Please convey my wishes to sister for her 25th wedding anniversary, and advance wishes to both of you for your 50th.” The next morning, as he got down at Madurai, Narahari gave them his phone number. “Whenever you come to Shimoga, please stay with us,” he said. Lakshmi smiled. “Such a nice person, this Narahari. His behaviour and respect—I like it. All your subordinates were so nice.” Keshav smiled. “By God’s grace.” They reached Rameswaram safely, had a wonderful darshan, and returned to Bangalore with peaceful hearts. K.Ragavan 12-12-25

Small Story 456.

Small Story 456 An Unexpectedly Good Proposal Anita was waiting for her son outside the school gate. Exactly at 12:30, Nitish came out and saw his mother standing there. He waved excitedly and ran to hug her. Nitish was studying in 7th standard, and since his aunt Madhu was arriving from Dubai, he wanted to go to the airport with his mother to receive her. Madhu, Anita’s sister, was a Senior Correspondent in a leading news channel based in Dubai, and Nitish was her favourite. Anita and Nitish reached the airport in their car, and soon the flight arrived. Within thirty minutes, Madhu came out with her baggage. She saw her sister and nephew waiting and walked quickly towards them, hugging them warmly. While driving back home, Anita brought up the topic of Madhu’s wedding proposal. She told Madhu that she had found a good groom for her in Dubai through a friend. Madhu smiled and said, “I’m not thinking about marriage right now. Let me first establish my name properly in my channel.” But then she added, “Still, the proposal I received in a sealed cover… I never opened it. I opened it only now, before coming—and to my surprise, the groom is Goutam, the CEO of your channel!” Anita was stunned. She had never expected such a revelation. If the proposal worked out, she would be the happiest, because Goutam was known to be one of the most honest CEOs in the media world. Madhu’s visit had brought unexpected good news—something Anita had never anticipated. She silently thanked her stars and prayed that this proposal would click. K.Ragavan 11-12-25

Small Story 456.

Small Story 456. எதிர்பாராத நல்ல முன்மொழிவு அனிதா தனது magan பள்ளி வாசல் அருகே காத்திருந்தாள். சரியாக 12.30 மணிக்கு நிதீஷ் வெளியே வந்து தன் தாயை பார்த்தான். அவன் உற்சாகமாக கையை அசைத்து ஓடி வந்து அவளை அணைத்துக்கொண்டான். நிதீஷ் ஏழாம் வகுப்பில் படித்து வந்தான். அவன் Aunt மது துபாயிலிருந்து வருவதால், அவளை வரவேற்க அம்மாவுடன் விமான நிலையத்திற்கு செல்ல வேண்டும் என்ற ஆசை அவனுக்கு இருந்தது. மது — அனிதாவின் தங்கை — துபாயில் உள்ள முன்னணி செய்தி நிலையத்தில் சீனியர் கரஸ்பாண்டெண்ட் ஆக வேலை பார்த்தாள். நிதீஷ் அவளின் மனப்பிள்ளை. அனிதாவும் நிதீஷும் தங்களது காரில் விமான நிலையத்தை அடைந்தனர். சில நேரத்தில் விமானம் வந்தது. முப்பது நிமிடங்களில் மது தனது பயணப்பெட்டிகளுடன் வெளியே வந்தாள். அனிதாவையும் நிதீஷையும் காத்திருப்பதை காணும்போது வேகமாக நடந்து வந்து இருவரையும் அன்புடன் அணைத்தாள். வீடு திரும்பும் வழியில், அனிதா மதுவின் திருமண முன்மொழிவைப் பற்றிய விஷயத்தை எடுத்தாள். தன்னுடைய நண்பர் வழியாக துபாயில் ஒரு நல்ல வரன் கிடைத்திருப்பதாக அவள் சொன்னாள். மது சிரித்து, “நான் இப்போதைக்கு திருமணம் பற்றி யோசிக்கவில்லை. முதலில் நான் வேலை பார்க்கும் சேனலில் என் பெயரை நன்றாக நிலைநிறுத்திக் கொள்ள வேண்டும்,” என்றாள். Anitha தொடர்ந்து, “எனக்கு சீல்ட் கவரில் ஒரு முன்மொழிவு வந்தது… அதை நான் ஒருபோதும் திறக்கவில்லை. இங்கு வருவதற்கு முன்பாகவே அதைத் திறந்தேன். என்ன அசச்சரியம் தெரியுமா? அந்த வரன்… un சேனலின் CEO கவுதம்!” என்றாள். அனிதா அதிர்ச்சியடைந்தாள். இப்படிப் பட்ட வெளிப்பாடு வரும் என்று அவள் நினைத்ததேயில்லை. இந்த முன்மொழிவு சரியாக அமைந்தால் தான் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைவாள், ஏனெனில் கவுதம் ஊடக உலகில் மிக நேர்மையான CEOகளில் ஒருவராகக் கருதப்படுபவர். மதுவின் வருகை, அனிதா எதிர்பார்க்காத நல்ல செய்தியை கொண்டுவந்தது. இந்த முன்மொழிவு வெற்றியடைய வேண்டும் என மனதள்ளப் பற்று நன்றி கூறியும் அமைதியாக பிரார்த்தனையும் செய்தாள். கே. ராகவன் 11-12-25 ---