Small Story 102.An Autograph to remember.

Small Story 102.An Autograph to remember Ambujam called twice to her daughter Vasanthy.No response from her side.Normally she will come back before 6Pm.She was worried.What is the problem , you are restless, Shree hari asked wife.Ambujam explained the restlessness.Shree hari too felt, Normally she will return from the office before 5-30pm.Since her office is close by.After half an hour Ambujam received a call from a new voice lady,Madam , don't worry about Vasanthi, I am Ranjitham she is with me.Her phone she misplaced in a restaurant.Ambujam, thank you.I met her in that restaurant and took her with me to my house.We gave compliant to the police also.since her phone contains all her stories .Vasanthi is a freelancer detective stories writer.Her creative ideas are excellent and she has her own readers Her book selling is more than 5000 copies in a month.After fifteenminutes Ranjitham brought Vasanthi in her car to the house.Vasanthi was restless, mummy , recently i have stored a new story which I took two weeks.By the time Ranjitham phone rang, she took whoisthere, Madam you came to our hotel recently and told your friend missed her mobile.when our cashier removing his table files we found the phone.You call this number and I will bring to you once it is confirmed.After confirming ten minutes Swamy the restaurant staff brought the phone.Vasanthy , thank you.Gave him 500 rupees which he refused to accept.When you ordered me and I brought your dosai, you were talking in the phone about your investigation story and came to know you are my favourite author Vasanthi.Vasanthi was happy her writing skills brought her phone back.Swamy, Madam one small request instead of money you give me your autograph and I am your ardent reader.Vasanthy gave him and Ambujam offered him sweets and Ranjitham for her timely help.Onthis episode Ambujam and Ranjitham become good friends K.Ragavan 22-12-24

Small Story 101.

This is the original Tamil story, Athishtam (அதிர்ஷ்டம்), written by K. Ragavan, which was first published in a Tamil newspaper in June 1964. Below is the translated version of the story: --- Athishtam (Destiny) Every evening at 6 p.m., Muthu would return from the office. Today, it was late, and his mother, Godhai, was anxious. "Has he not come yet?" she wondered, feeling the deep affection she had for him. He was her only son. She decided that she would wait a little longer and then go to his friend Ramu's house. Just as she was about to make up her mind, she heard a sound at the door. She rushed to the door, and to her delight, it was Muthu. "Why are you so late today?" Godhai asked. Muthu replied, "Mom, do you know that I write stories?" Godhai nodded, "Yes." Muthu continued, "I showed a story to a film director. He said he liked it, and he's coming to see me next week." Godhai was overjoyed. "Really? That's wonderful! Come, let's eat," she called out to him. For Muthu, the dream of becoming a renowned writer and playwright had been a persistent longing in his heart for years. However, none of his stories had ever been successful. So, he decided to lie and say that a film director was interested in his story, hoping that his good fortune would arrive if he told that lie. The village where Muthu lived had a water tap that came on only at specific times. Therefore, Godhai would go to the nearby public water pipe to fetch water. About twenty women from the neighborhood would also gather there at the same time. One holiday, Muthu told his mother, "Today, I am going to meet the director and show him my story," and left with his file. Weeks went by, and every week, Muthu would go to meet the director. One day, as usual, Godhai went to the water tap. Proudly, she told everyone, "My son Muthu has shown his story to a film director, and he is going to be a great success soon!" Soon, the director, who had been considering filming in a location nearby, overheard Godhai talking about her son’s story. Intrigued by her words, he thought to himself, "We should meet Muthu one day." The reason for his interest was simple: the village women spoke highly of Muthu’s story. This encouraged the director, and he decided to visit Muthu. The following week, as usual, Muthu left with his story in hand. But this time, when Godhai was at the water tap, a car arrived at their house. The director had come to meet her. "I am a film director," he said. "I heard about your son's story from the women in this village. I would like to buy it. Here is an advance for you." Godhai was taken aback. "I am sorry, but Muthu has already promised to give his story to another director today. Please forgive me." The director, although disappointed, smiled and left. "It's alright," he said. "I don't have any luck. I will leave." When the director left, Muthu came in as usual. "One moment, Muthu," Godhai said. "You need to be careful. A film director came here today asking for your story. But I had already told him that you had promised another director, and that’s why you went to give your story to him." Muthu, holding his story in his hands, placed it down. "Mom," he said softly. The truth was that he had no words left to explain. His story seemed to be smiling at him as if mocking his lie. In reality, Muthu had luck on his side. But his own bad luck had made him lose the opportunity. K.Ragavan ---

Good oneBharathiar Part 2.

Today, Bharathiyar Part 2 was released by the author of the Kadhai Surabi Channel, marking another milestone for her platform. The highlight of the release was the song Vande Mataram, which was beautifully showcased. The narration was thought-provoking and moving, particularly in conveying Bharathiyar's deep attachment to his homeland. His unwavering commitment to the welfare of the country was expressed with passion. The way she portrayed his rejection of caste discrimination and his promotion of equality was powerful. Her narration was heartfelt, clearly demonstrating his emotions and his advocacy for equality. The simplicity and accessibility of his poems were emphasized, making his revolutionary ideas easier for the audience to grasp. The author’s mesmerizing and bold voice added a layer of depth to the presentation of this iconic poet's life and work. Her delivery not only showcased her dedication to creating meaningful content but also emphasized the importance of spreading his message. Bharathiyar’s profound attachment to his mother tongue and culture was presented with admiration and respect, making the entire experience both enriching and inspiring.Her quote for Azwars and importance of religon was admirable. Kudos to her for this latest delivery with request for learning one song of this great poet was appreciable. K.Ragavan 20-12-24

Letter.

Letter Published in The National UAE on 20 Dec 24 The Indian consulate in Dubai's kind gesture at a hard time With reference to Ramola Talwar Badam's article Indian consulate to aid families of nine killed in Khor Fakkan bus crash (December 17): I was saddened to read this. Also by the fact that the men had come to Khor Fakkan from Ajman to pick up provisions such as rice and lentils that their company provides for free at its head office. The bus, which was carrying 83 workers from a construction company based in Ajman to Khor Fakkan, overturned at a roundabout, resulting in nine lives being lost. Road safety remains a key issue and it is crucial that the cause of the incident be investigated, and accountability sought. It is commendable that the Indian consulate in Dubai, however, has stepped forward to support the families of the nine victims. Nothing can replace the loss of loved ones this assistance is a much-needed gesture in such a difficult time K Ragavan, Bengaluru,India

Singapore tour article 10.

இந்த கட்டுரையில் சில பிழைகள் உள்ளன. நான் அதை சரி செய்து கொடுக்கின்றேன்: சிங்கப்பூர் பயணக்கட்டுரை "கால தேவன் யாருக்காகவும் காத்திருப்பதில்லை. அவன் பாட்டுக்கு இயங்கி கொண்டிருப்பான்" என்பது எவ்வளவு பெரிய உண்மையென்றால், அது அனுபவப்பூர்வமாக உணர முடிந்தது. நான் தாயகத்தை திரும்பும் தருணத்தை நெருங்கி கொண்டிருந்த போது, என் மகள் "அப்பா, நீங்கள் கிளம்புவதற்கு முன் யூனிவேர்சல் ஸ்டுடியோவை பார்த்து விட்டு போக வேண்டும்" என்று அன்புடன் கட்டளை போட்டாள். நான் மற்றும் என் நண்பர்கள் அந்த பிரம்மாண்டமான அமெரிக்க திரை பட ஸ்தாபனத்தைப் பற்றி கேள்வி பட்டிருந்தோம். ஊருக்கு புறப்படுவதற்கு முன், அங்கு விஜயம் செய்தேன். உலகில் மிகப் பெரிய திரை பட ஸ்தாபனங்களில் ஒன்றான யூனிவேர்சல் ஸ்டுடியோஸ், பல பிரம்மாண்டமான படங்களை தயாரித்து அவற்றை அங்கு வைக்கின்றனர். நான் சில படங்களை பார்த்து ரசித்து கொண்டிருந்தேன். அங்கு என்னை மிகவும் கவர்ந்தது, அவர்களது ஒளிப்பதிவு மற்றும் தந்திர காட்சிகளை அமைக்கும் முறை, என்னை வியப்பில் ஆழ்த்தியது. ஒரு தினம், பேரகுழந்தைகளுடன் ஆனந்தமாக செலவழித்தது. அது என் மனதில் நெகிழ்ச்சியை ஊட்டியது. இல்லத்திற்கு திரும்பி, அந்த நாள் நேரத்தை நல்ல முறையில் பயன்படுத்தி, நான் சந்தோஷமானேன். ஜூன் ஒன்றாம் தேதி, சிங்கப்பூர் விமான நிலையத்திற்கு வந்தடைந்தேன். அன்றும் ஆச்சரியம், ஏர் இந்தியா விமானத்தில் குறிப்பிட்ட காலத்தில் கிளம்பி, குறிப்பிட்ட நேரத்தில் சென்னை வந்தடைந்தேன். எண்பத்தி ஐந்து நாட்கள், என் சிங்கப்பூர் பயணம் முடிந்தது. வெளியே வந்தவுடன், நம் நாட்டின் ஒழுங்கு முறைகள், சற்று மனதை நெருடியது. நம் நாட்டில் ஒழுங்கு முறைகள் உள்ளன, ஆனால் முக்கியமாக சாலை வீதிகளில் சரியான முறையில் அவை பின்பற்றப்படுவதில்லை, இது என் மனதை சற்று தொய்க்கியது. எனினும், இது நம் தேசம் என்கிற உணர்வு கூடவும் எழுந்தது. இந்த கட்டுரையை எனது சிற்றறிவில் எழுதினேன். பிழைகள் இருந்தால், தயவுசெய்து பொறுத்துக் கொள்ளவும். நன்றி. (முற்றும்.) K.Ragavan 20-6-2010

Singapore tour article 9.

சிங்கப்பூர் பயணக்கட்டுரை . 9. உணவு சாலைக்குள் நுழைந்தவுடன் ,புன்முறுவலுடன் ஒருவர் எங்களை ,இனிமையாக வரவேற்றார். நாங்கள் எவ்வளவு பேர் ,என்று விசாரித்து ,உட்கார்வதற்கு இருக்கைகளை காட்டினார்.ஆண்களும் ,பெண்மணிகளும் ,புன்முறுவலுடன் சுறுசுறுப்பாக ,எல்லோரையும் உபசரித்து அவரவர்களுக்கு ,என்ன ,என்ன ,வேண்டும் என்று கேட்பதை பார்க்க ஆனந்தமாக இருந்தது.எங்களுக்கு தேவையானதை ஒருவர் கொண்டு வந்தார்.அப்போதும் என் மகள் அந்த சாலையில் ,என்ன ஒரு புதுமை என்பதை சொல்லாமலே இருந்தது எனக்கு மேலும் சுவாரசியத்தை ,தூண்டியது.அவரிடமே நான் நேரிடையாகவே கேட்டேன்.ஐயா ,இந்த உணவு சாலையில் எதோ ஒரு புதுமை இருப்பதாக சொல்கிறார்கள் அதை தாங்கள் கூற முடியுமா என வினவியதற்கு . அதற்கு அவர் ,கொடுத்த விளக்கத்தை கேட்டு,நான் ஸ்தம்பித்து போனியன்அவர் சொன்ன தகவல் அங்கு பணி .புரிகிற இரு பாலர்களும்,சுயமாக சேவை மனப்பான்மையுடன் இருப்பவர்கள்.எல்லோரும் பட்டதாரிகள் ,வேறு வேறு துறையில் பணி புரிந்து ,ஓய்வு வேளைகளில் ,அங்கு வந்து இந்த பணியை செய்கிறார்கள் என்பது. மேலும் இன்னொரு அதிசயம் என்னவென்றால் ,அங்கு உணவுக்கு கட்டணம் கிடையாது .அவரவர்கள் உண்ட பின் , தங்களுக்கு பிடித்தமான ,கட்டணத்தை செலுத்தலாம். படித்த பட்ட தாரிகள் ,கெளரவம் பார்க்கும் இந்த காலத்தில் ,வேலைக்கு சென்று மாலை வேளைகளில் இந்த பட்டதாரிகள் ,சாப்பிட்ட தட்டை எடுத்து செல்வது ,பாரட்ட வேண்டிய ஒன்று.இப்போது என் மகள் என்னை பார்த்து லேசாக புன்முறுவல் செய்தாள். அப்பா இப்போது புரிந்ததா ,இந்த சாலையின் மகிமைஎன்று ,அந்த புன்முறுவல் கேட்பது போலிருந்தது. (வளரும்.) K.Ragavan 13-6-2010

Singapore tour article 8.

சிங்கப்பூர் பயணக்கட்டுரை. 8. ஒவ்வொரு நாளும் வித வித மான அனுபவங்களை நாம் முகரும் போது ,அறிவு வளர்கிறது. பல தரப்பட்ட மனிதர்களை சந்தித்து ,பழகி அவர்களின் ,அனுபவங்களையும் ,பார்த்தால் நாம் சாதித்து ,கொண்டிருக்கிறோம் ,என்று நினைக்கும் எண்ணம் பறந்து போய்விடும் என்பது உண்மை என்பதை ,நான் அனுபவ பூர்வமாக கடந்த வாரம் கண்டியன். கடந்த வாரம் ஒரு வெள்ளிகிழமை என் அருமை மகள் ,அப்பா இன்று ,உங்களையும் ,அம்மாவையும் ஒரு இடத்திற்கு அழைத்து செல்ல போகிரியன் என்றாள். எங்கே என்று கேட்டதற்கு அங்கு வந்து பாருங்கள் ,என்று முற்று புள்ளி வைத்து விட்டாள் சிறிது நேரம் சென்ற பின் என்னை ,சீனா டவுன் ,என்ற பிரசித்திபெற்ற ஸ்தலத்திற்கு அழைத்து சென்று ,பல நல்ல கடைகளை காண்பித்தாள். ..நான் கேட்டேன் ,இந்த கடைகளுக்கா ,என் ஆவலை துண்டினாய் என நான் கேட்க,அப்பா அவசர படவேண்டாம் . பொருத்திறேங்கோ இன்னும் ஐந்து நிமிடங்கள் ,என்று மேலும் என் ஆவலை ,அதிக படுத்தினாள். ஐந்து நிமிடங்களுக்கு பிறகு ,நான் அன்ன லக்ஷ்மி ,என்ற உணவு சாலைக்கு ,குடும்பத்தாருடன் உள்ளே சென்றியன். என் மகளை பார்த்து ,இந்த உணவு சாலைக்க இவ்வளவு ,அமர்க்களம் என்று கேட்டீன் .அவளும் புன்முறுவலுடன் கொஞ்சம் பொறுங்கள் ,என்று மேலும் என் ஆவலை அதிக படுத்தினாள். (வளரும்.) K.Ragavan. 6-6-2010

Singapore tour article 7.

சிங்கப்பூர் பயணக்கட்டுரை.7 சமீபத்தில் குடும்பத்தாருடன் ,புகழ் பெற்ற சிங்கப்பூர் ,பறக்கும் இடத்துக்கு சென்றேன் இதில் என்ன ஒரு விசேசம் என்றால் 160 மீட்டர் உயரத்தில் போய்கொண்டே நகரின் எல்லா இடங்களையும் பார்த்து கண்டு களிக்கலாம். மிக அற்புதமாக இந்த காட்சிஇருந்தது.பன்னாட்டு ,மக்களையும் அங்கே சந்திக்க முடிந்தது.மேலே போகும் போது புகை படம் எடுத்தோம். ஒரு சிறிய தேசத்தை ,வியாபார ,மற்றும் சுற்றுலா பயணிகள் வந்து போகும் படி தென் கிழக்கு ஆசிய நாடுகளின் மையமாக வைத்தசிங்கப்பூரின் ,சைகையை மனதுக்குள் எண்ணி வியந்தேன். ஒரு நாட்டின் வளப்பத்துக்கு முக்கிய காரணம் ,வர்த்தக,சுற்றுலா ,மக்களின் ஒத்துழைப்பு ,அவசியம் வேண்டும் என்பதை சிங்கத்தின் வாயிலாக அறிந்தியன் .மற்றும் ஒரு நிகழ்ச்சியும் என்னை மிகவும் ஈர்த்தது.பேருந்தில் பயணம் செய்யும் போது உடல் நிலை பாதிக்கபட்டவர்கள் வந்தால் ,வண்டியோட்டி ,தம்முடை இடத்தில இருந்து ,இறங்கி அவரை உள்ளே அழைத்து வந்து அமரவைத்து ,மிண்டும் அவர் இறங்கும் இடத்தில அவரை இறக்கி விடுகிறார்.இதில் மனித நியமத்தை கண்டியன்இப்போது எல்லாம் இந்த மனித நியமத்தை ,எங்கே காண முடிகிறது ,என்ற வினாவும் கூடவே என்னுள் ,எழுந்தது. கே.ராகவன். (வளரும். 6-6-2010

Singapore tour article 7.

சிங்கப்பூர் பயணக்கட்டுரை.7 சமீபத்தில் குடும்பத்தாருடன் ,புகழ் பெற்ற சிங்கப்பூர் ,பறக்கும் இடத்துக்கு சென்றேன் இதில் என்ன ஒரு விசேசம் என்றால் 160 மீட்டர் உயரத்தில் போய்கொண்டே நகரின் எல்லா இடங்களையும் பார்த்து கண்டு களிக்கலாம். மிக அற்புதமாக இந்த காட்சிஇருந்தது.பன்னாட்டு ,மக்களையும் அங்கே சந்திக்க முடிந்தது.மேலே போகும் போது புகை படம் எடுத்தோம். ஒரு சிறிய தேசத்தை ,வியாபார ,மற்றும் சுற்றுலா பயணிகள் வந்து போகும் படி தென் கிழக்கு ஆசிய நாடுகளின் மையமாக வைத்தசிங்கப்பூரின் ,சைகையை மனதுக்குள் எண்ணி வியந்தேன். ஒரு நாட்டின் வளப்பத்துக்கு முக்கிய காரணம் ,வர்த்தக,சுற்றுலா ,மக்களின் ஒத்துழைப்பு ,அவசியம் வேண்டும் என்பதை சிங்கத்தின் வாயிலாக அறிந்தியன் .மற்றும் ஒரு நிகழ்ச்சியும் என்னை மிகவும் ஈர்த்தது.பேருந்தில் பயணம் செய்யும் போது உடல் நிலை பாதிக்கபட்டவர்கள் வந்தால் ,வண்டியோட்டி ,தம்முடை இடத்தில இருந்து ,இறங்கி அவரை உள்ளே அழைத்து வந்து அமரவைத்து ,மிண்டும் அவர் இறங்கும் இடத்தில அவரை இறக்கி விடுகிறார்.இதில் மனித நியமத்தை கண்டியன்இப்போது எல்லாம் இந்த மனித நியமத்தை ,எங்கே காண முடிகிறது ,என்ற வினாவும் கூடவே என்னுள் ,எழுந்தது. கே.ராகவன். (வளரும்.) 30-5-24

Singapore tour article 6.

சிங்கப்பூர் பயணக்கட்டுரை6. முத்திரை என்று சொன்னவுடன், எனக்கு இன்னும் எவ்வளவு நாட்கள் இங்கு தங்க அனுமதி இருக்கிறது என்பதை அறிந்து கொள்ள என் பாஸ்போர்ட்டைப் பார்த்து உறுதி செய்தேன். அப்போது, ஒரு எதிர்பாராத நிகழ்ச்சி என்னை புலர்த்தியது. துபாயில் எனக்கு ஒரு முறை பெரிய ஷாப்பிங் மாலில் அறிமுகமான ஒரு இத்தாலி நாட்டவர், என் பெயரை சொல்லி அழைத்தார். ஒரே ஒரு முறை, கடந்த ஆண்டு துபாய் சிட்டி சென்டர் என்கிற மாலில் அவர் என்னிடம் வழி கேட்டார். அப்போது அவர் தன்னை அறிமுகப்படுத்தி கொண்டு, ஒரு இடத்திற்கு போக வழி கேட்டார். நான் வழி கூறிவிட்டு, என்னைப் பற்றிய விவரங்களை அவரிடம் கூறி, என் முகவரி அட்டையை அவருக்கு கொடுத்தேன். அதில் இருந்த பெயரை அவர் நினைத்து, என்னை ப்ளாஸா சிங்கப்பூர் மாலில் அழைத்தார். உண்மையில், இது என்னை பிரமிக்கவைத்தது. நான் அவரை அவருடைய பெயரான கார்லோ முசோலி என்று அழைத்தவுடன், அவர் முகத்தில் புன்னகை பூத்தது. அவர் தன்னை அறிமுகப்படுத்தியபோது, நான் அவரிடம் சொன்னேன், “எனக்கு பிடித்த உங்கள் தேசத்தின் மறைந்த தயாரிப்பாளர் கார்லோ பாண்டி, எனக்கு பிடித்தவர். உங்கள் பெயர் கார்லோ என்பதால், எங்கு சந்தித்தாலும் உங்கள் பெயர் எனக்கு ஞாபகம் இருக்கும்.” அவர் என்னுடைய இந்த உரையை கேட்டதும், மிகுந்த சந்தோஷம் அடைந்தார். சிறிது நிமிடங்கள் பேசிக் கொண்டிருந்தோம். பல அனுபவங்கள் இந்த பயணத்தில் எனக்கு பரவசத்தை ஏற்படுத்தின. (வளரும்) கே. ராகவன் May 23, 2010

Singapore tour article 5.

சிங்கப்பூர் பயணக்கட்டுரை 5 நான் எதற்காக யோசித்தேன் என்றால் ,ஒரு சின்ன தேசம் ,இவ்வளவு ,அழகாக,ஒழுங்காக .செயல் படும்போது ஏன் நம்முடைய தேசம் ,மிக பெரிய அளவில் வல்லரசாக செயல்படகூடாது என்பது தான்.நம்மால் அது சாத்தியம்,ஏன் என்றால் நம்மிடம் மக்கள் பலம் உள்ளது. தம்பி உடையான் ,படைக்கு அஞ்சான் ,என்ற பழமொழி போல் ,எல்லா சக்திகளும் ஒருமித்து கட்டு பாடுடன் ,செயல் பட்டால் நம்மால் சாதிக்க முடியும். இந்தியன் ,கால் படாத தேசமே ,இல்லை என்று இன்று பரவலாக பேசபடுவது உண்மை என்றால் பெரிய வல்லரசாகவும் நம்மால் முடியும்.மனம் இந்த எண்ணத்துடன் ,அசை போடுகை யில் பின்னால் ,யாரோ என்னை அழைத்தார்கள்.தினசரி சந்திக்கும் நண்பர் ,அன்புடன் என்னை தன்,வீட்டிற்கு ,தேனீர் அருந்த அழைத்தார்.ஏனென்றால் ,என் பயணம் முடிய இன்னும் சில தினங்களே இருந்ததால்.. விருந்தோம்பலில் தமிழர்க்கு நிகர் ,யாரும் இல்லை என்று எல்லோரும் கூறுவது,உண்மை என்று அறிந்து மகிழ்ந்தேன். இல்லத்திற்கு வந்து ,மனைவிடம் சொன்னவுடன் ,அகமகிழ்ந்தாள் .நம்மவர்கள் எங்கிருந்தாலும் முத்திரை பதித்துவிடுவார்கள்என்று. (வளரும் ) கே.ராகவன் 17-5-24

Singapore tour article 4.

Spore 4 சிங்கப்பூர் பயணக்கட்டுரை 4 இன்றோடு, நான் சிங்கப்பூரில் 63 நாட்கள் ஓடிவிட்டதை நினைத்து பார்க்கையில், கால தேவன் எவ்வளவு வலிமை மிக்கவன் என்பதை உணர்ந்தேன். பார்த்து கண்டு கழித்த, பெரிய பெரிய வியாபார ஸ்தலங்கள், உண்ட உணவு சாலைகள், பயணம் செய்த ரயில்கள், போக்குவரத்து ஊர்திகள், மற்றும் சிங்கப்பூர் நகருக்கே அணிகலனாக விளங்கும் செண்டோச தீபகற்பம் எல்லாம் ஒரு முறை மனதை வட்டமிட்டது. இந்த நகரில், என்னை மிகவும் கவர்ந்தது மக்களின் சுறுசுறுப்பு, சுத்தமாக வைத்திருப்பது, பணிவாக வழி விடுவது. கடைகளில் சாமான் வாங்கினால் சில்லறை, பாக்கியை கொடுப்பது. மே 6-ம் தேதி, முக நூல் நண்பர் கோவிந்தராஜன் அவர்களுடன் சந்திப்பு, ஒரு நல்ல மனிதரின் நட்பு கிடைத்த பெருமையை அளித்தது. தொலைக்காட்சிகளில் தமிழுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுப்பதை பார்த்து மகிழ்ந்தேன். மாலைல் நானும், மனைவியும் வாக்கிங் போகும் போது, வரிக்குதிரை கோடுகள் எல்லையை கடக்கும் போது, வாகனங்கள் நிறுத்தி நமக்கு வழி விடும் பண்பு என்னை மிகவும் ஈர்த்தது. இங்கே சட்டம், ஒழுங்குக்கு, கட்டுப்பாடு இருக்கிறது. ஒரு நண்பர் சொன்னார், சிறிய தேசமாக இருப்பதினால், இப்படி கட்டுப்பாடாக வைத்திருக்க முடிகிறது என்று. அதைக் கேட்டு யோசிக்கையில், எங்கிருந்தோ வானொலியில் இருந்து, "உன்னால் முடியும் தம்பி" என்ற பாடல் ஓலித்தது. (வளரும்) - கே.ராகவன் 10-5-2010

Singapore tour article 3.

சிங்கப்பூர் பயணக்கட்டுரை - 3 வீட்டின் உள்ளே நுழைந்தவுடன், மற்ற இரண்டு பேரன்களும் ஆசையாக ஓடிவந்து என் கையை பற்றிக் கொண்டு, "தாத்தா, நீ சிங்கப்பூர் வந்தது எங்களுக்கு ரொம்ப சந்தோசம்!" என்று சொன்னவுடன், உள்ளம் உவகையில் பொங்கியது. பிறகு மகளும், மருமகனும் வந்து என்னையும், மனைவியையும் விசாரித்து, சாப்பிட அழைத்தார்கள். ஏற்கனவே விமானத்தில் கொடுத்த உணவை உண்டதால், வேண்டாம் என்று சொன்னேன். ஆனால் அவர்கள் வற்புறுத்தி கொஞ்சம் இனிப்பு சாப்பிட வைத்தார்கள். சாப்பிடாமலேயே நான் இனிப்பாக இருந்தேன். இரவு 11 மணிவரை, பேரன்கள் அவர்கள் ஆறுமாசம், சிங்கப்பூரில், எப்படி கழித்தார்கள் என்பதை கூறினார்கள். ஒருவன் சொன்னான், "தாத்தா, இந்த ஊரும் துபாய் மாதிரி நன்றாக இருக்கிறது. காலையில் நீ எங்கள் சாலைக்கு வரவேண்டும்" என்று அன்புடன் கட்டளை இட்டான். மறுக்க முடியாமல் ஒப்புக்கொண்டேன். மறுநாள் அவர்களுடன் சாலைக்கு சென்றேன். மிக அழகிய கட்டிடங்களை, சிறுவர்களும், சிறுமியர்களும் பட்டாம் பூச்சி போல் போவதை பார்த்து, எனக்கு மறைந்த மக்கள் திலகம், 'படம் உலகம் சுற்றும் வாலிபன்' படமும், வி. ராமமூர்த்தியின் சிறந்த ஒளிப்பதிவும் நினைவில் வந்தது. "தாத்தா, பை!" என்று என் சிந்தனையைக் கலக்கியான் ஒரு பேரன். — கே.ராகவன் 3-5-2010

Singapore tour article 2.

சிங்கப்பூர் விமான நிலையத்தில் இருந்து வெளியே வந்தவுடன் என் எட்டு வயது பேரன் ஓடி வந்து என் கைகளைப் பற்றிக்கொண்டு, "எப்படி இருக்கேய்?" என்று ஆசையாக கேட்ட போது, சந்தோசம் அடைந்தேன். டாக்ஸியில் போகும் போது, அவன் ஸ்கூல், நண்பர்கள், பார்த்த இடங்கள் எல்லாவற்றையும் ஒன்றும் விடாமல் என்னிடமும், என் மனைவியிடமும் பரிமாறிக் கொண்டான். கேட்கச் சந்தோசமாக இருந்தது. போகும் போது இரு மருங்கிலும் மிக அழகான வானளாவிய கட்டிடங்களும், கண்ணை பறிக்கும் வர்ணஜால மின் விளக்குகளும் மனதை கொள்ளை கொண்டது. கூடவே, பாடலாசிரியர், தயாரிப்பாளர், வசனகர்த்தா பஞ்சு அருணாசலம், இயக்குனர் முத்துராமன் நினைவுகளும் வந்தது. காரணம், அற்புதமான பாடலை "பிரியா" திரைப்படத்தின் மூலம் நம்மை மெய்மறக்க செய்தது. அக்கறை சீமை அழகினிலே, மனம் ஆட கண்டேன்; புதுமையலே மயங்குகிரியன் என்ற பாடலை ஜேசுதாஸ் பாடினார். "தாத்தா, நம்ம வீடு வந்தாச்சு," என்று என் பேரன் குரல் கேட்டவுடன், "பிரியா" படத்தில் இருந்து கிழே இறங்கி வந்தேன K.Ragavan 26-4-2010

Singapore Tour Article .1

Singapore Tour Article.1 April 19, 2010 by krishnamachari ragavan எனது சிங்கப்பூர் பயண கட்டுரை. மார்ச் மாதம் 7 தேதி சென்னை விமான நிலையத்தில் செக்கிங் ,எல்லாம் முடித்து விட்டு,விமானத்தில் வந்து அமர்ந்தேன். குறித்த காலத்தில் விமானம் புறப்பட துவங்கியது.பக்கத்தில் இருந்த என் மனைவின் காதில்லேசாக முணுமுணுத்தேன் . இன்று சென்னயில் மழை பொழியும் என்று. ,மனைவின் முகத்தில் வியப்பு , காரணம் காலைல் செய்திகளில் ,ரமணன் மழை பெய்யும் என்று அறிவிக்க வில்லை என்பது நான் சொன்ன தற்கு என்ன காரணம் என்றால்,நாங்கள் பயணம் செய்யும் விமானம் ஏர் இந்தியா ,என்பது மனைவிக்கு மறந்து விட்டது.எப்போதும் சற்று கால தாமதாக கிளப்பும் விமானம் என்பது தான் அதற்கு காரணம் . இருந்தாலும் வெளி நாடு பயணங்களுக்கு ,நான் முதலிடம் கொடுப்பது இந்த விமானத்துக்குத்தான் காரணம் அபிரிமிதமான நாட்டு பற்றுதான்காரணம். மனது ,விமானத்தின் இறக்கைகளை விட வேகமாக துடிக்க ஆரம்பித்தது. காரணம் என் முன்று பேரகுழந்தைகளை ,ஆறு மாத காலத்துக்கு பிறகு காண போவது தான். (வளரும்) 19.4.2010

Tribute to Duo Shubha.

Tribute to Duo Shubha 848 இன்று, சிறுகதைகளிலும் தமிழ்ப் படங்களின் கதை எழுத்திலும் முக்கியமான தாக்கம் ஏற்படுத்திய மற்றொரு சுவாரஸ்யமான இரட்டையினை நினைத்தேன்: அவர்கள் யாரெனில், சுரேஷ் மற்றும் பாலகிருஷ்ணன். கல்லூரி படிப்பின் போது, இருவரும் இணைந்து சிறுகதைகள் மற்றும் நாவல்கள் எழுதத் துவங்கி "ஷுபா" என்ற பேன் பெயரில் அவற்றை வெளியிட்டு, ஆயிரக்கணக்கான வாசகர்களிடையே நல்ல வரவேற்பைப் பெற்றனர். அவர்களது கதை மற்றும் நாவல்கள் பல முன்னணி பத்திரிகைகளில் பிரசுரமாகின. அவர்கள் தங்கள் சொந்த வெளியீட்டு நிறுவனமான தங்கத் தாமரைப் பதிப்பகத்தை தொடங்கியுள்ளனர். நரேந்திரன் மற்றும் விஜயந்தி என்ற பிரபலமான கதாபாத்திரங்கள், அவர்கள் எழுதிய தேடல் கதைகளில், தனித்துவமான கற்பனைக்கூறுகளைப் பெற்றும் வாசகர்களிடையே பெரிய வரவேற்பைப் பெற்றன. இந்த இரட்டையினர் 400க்கு மேற்பட்ட சிறுகதைகள் மற்றும் நாவல்கள் எழுதியுள்ளனர், இது கவனிக்கத்தக்கது. தமிழ்ப்படங்களிலும் அவர்களது வலுவான கதை மற்றும் உரைகளுக்காக புகழ் பெற்றுள்ளார்கள். இந்த இரட்டையினர், புகழ்பெற்ற இயக்குனரும் ஒளிப்பதிவாளருமான கே.வி. ஆனந்த் இயக்கிய KO, கானா கண்டேன், மாட்ரன், வேலாயுதம் மற்றும் ஆயன் ஆகிய படங்களுடன் தொடர்புடையவர்கள். இந்த படங்கள் மிக முக்கியமானவை, அவர்களது கூர்மையான கதைசொல்லல் மற்றும் வலுவான உரைகளுடன் கூடியவை. இந்த இரட்டையினர், நாவல்கள் மற்றும் தமிழ்ப் படங்களில் சாதனை புரிந்த சில திறமையான எழுத்தாளர்களில் ஒருவர். இந்த காலத்தில் நான் அவர்களைப் பற்றிய தெரிந்த விஷயங்களை பகிர்ந்துள்ளேன். இன்று, இந்த திறமையான இரட்டையினுக்கு மரியாதை செலுத்துவதில் நான் மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைகிறேன். கே. ராகவன் 16-12-24 திரும்ப சந்திக்கின்றேன், அடுத்த வாரம்

Condemned incident.

As a layman with an interest in the entertainment industry for the people working,, I was recently surprised to hear about the arrest of a popular actor in the Indian state of Telangana, based on allegations related to a stampede involving a fan. The entertainment industry, after all, is known for providing joy and entertainment to people, and all those involved—actors, directors, and others—are typically seen as sources of entertainment. Such incidents, while rare, do sometimes occur, and it seems like this is not the first time something like this has happened. This particular incident is certainly unfortunate, and I believe it is worth condemning. However, as a layperson, I don't think the actor is directly responsible for the stampede. Instead, the responsibility should fall on those organizing the event, including the people who manage crowd control and security. Adequate safety measures and crowd management protocols are crucial in such events to avoid tragedies. While it's important to acknowledge and address such incidents, it's also essential to remember that the entertainment industry brings much-needed joy and respite to many people, particularly those from underprivileged backgrounds. For many, film events and interactions with their favorite stars are among the few forms of entertainment available. Therefore, the focus should be on ensuring better safety measures in the future, rather than placing blame on the actors themselves. K.Ragavan

Kudos to Gukesh.

"Recent World Chess Champion, 18-year-old Gukesh, has made history in India. His victory not only amazed but also inspired 1.4 billion Indians. Despite having a limited academic background, his decade-long dedication and ambition to reach this position deserve admiration. Kudos to Gukesh for his unwavering commitment, which has brought Indian chess to the global spotlight." K.Ragavan

Letter.

Letter Published in The National UAE on 13 Dec 24 The prospect of a new start for Syrians With regard to The National editorial Syria's new reality must be reckoned with (December 8): This touched on some important points about Syria's current reality and its future prospects. It’s clear that while the fall of Al Assad is a hopeful sign, rebuilding Syria is a daunting challenge. The task ahead is not just about dismantling the old system, but also about creating a new vision for Syria's future. The new leadership must focus on several key aspects for Syria to move forwards. Security and stability will be the big challenge. Decades of conflict have left many regions unstable, with various factions vying for control. To create a better future, effort will be required to restore basic services, rebuild key industries, and create jobs for Syrians. Employment helps secure long-term peace, as it helps to address poverty and instability. The new administration must ensure that all Syrian citizens, regardless of ethnic, religious, or political background, feel included and are included in the rebuilding process. Syria must also engage positively with its neighbours and the international community. A new Syria should demonstrate that it can be a peaceful and reliable partner in the region. Will this happen? It’s hard to say for certain. However, success will depend on the willingness of both internal and external actors to support Syria’s transition and overcome the hurdles that remain. While the path ahead is difficult, with the right leadership and international co-operation, it is possible that Syria could become a stable, prosperous and peaceful country. K Ragavan, Bengaluru, India

Good one.

Just leave it... It's a wonderful sentence. If we know the value of it, we won’t be suffering as much as we do in our lives. Read the quotes below and enjoy. Principle of *JUST LEAVE IT* ( Worth Practicing) - Try convincing a person once or twice. If he or she refuses to get convinced, *Just Leave it*! - When the children grow up and take their own decisions, do not impose , *Just Leave it*! - Your frequency doesn't match with everyone in life. If you can't connect with someone. *Just Leave it*! - After a certain age, if someone criticises you, don't get upset, *Just Leave it* ! - When you realise that nothing is in your hands, stop worrying about others and the future. *Just Leave it*! - When the gap between your wish list and your capabilities increases, stop self expectations . *Just Leave it* ! - Everyone's path of life, duration of life, quality of life is different, so stop comparing. *Just Leave it*! - Life has given you such a wonderful treasure of experience, stop counting what you don't have ... *Just Leave it* ! - If this does NOT Appeal or Apply to You….🤪 *Just Leave it*

Tribute to Director PriyaDardhshan 847.

Tribute to Director Priyadarshan 847 Today, I am going to write about another incredible filmmaker, writer, and director — none other than Priyadarshan. Known for his successful comedy films in Hindi, particularly with the trio of Akshay Kumar, Sunil Shetty, and Paresh Rawal, Priyadarshan has earned his place as a prominent figure in the Indian film industry. With a career spanning over three decades, he has directed and produced numerous films in Malayalam, Hindi, and Tamil. His contributions to commercial cinema, especially in the genres of comedy and action, are widely recognized. Priyadarshan’s ability to capture mass appeal with his simple yet effective storytelling and ever-present smile is a true testament to his skill. I’ve had the pleasure of watching a few of his iconic films, such as Hungama, Hulchal, Hera Pheri, and Bhool Bhulaiyaa. Each of these films showcases his unique ability to blend humor, action, and emotion in a way that resonates with audiences. He has carved his own identity in Bollywood, and his movies are known for their great music, catchy songs, and impressive cinematography. Although I haven't seen Kala Pani, a film that won him the Kerala State Film Award, it is certainly worth mentioning as part of his impressive body of work. Today, I am happy to pay tribute to this extraordinary director who has given us so many memorable films. K.Ragavan 9-12-24 Until We meet Again Next Week,

Memorable Day.

Dear Friends, I would like to once again express my gratitude to my friends in the US who inspired me to begin writing Small Stories. By God's grace, I started this journey on August 30, and I am pleased to share that today, December 7, I have completed 100 Small Stories. Thanks to the invaluable suggestions and support from all my friends, I have documented these 100 stories on my blog. These stories are my original work, and I confirm that they belong to me. Anyone interested in using any of these stories must seek my prior approval. Earlier, I had shared some stories apart from these 100, which are also part of my work. I sincerely appreciate all my friends on LinkedIn, Twitter, Facebook, and other platforms, who have dedicated their time to reading and motivating me throughout this journey. Warm regards, K. Ragavan 7-12-24

Small Story 100 Duo's Century

Small Story 100. Duo's Century Ram was watching TV. After his retirement fifteen years ago, he mostly watched important news, some useful debates, and occasionally films. At 75, he remained active, socializing with friends of all ages and genders. His only daughter, Vasanthi, worked in Hyderabad with her husband, Sanjay, who was the CEO of a corporate company. Their son, Gaurav, was studying for his final year of BSc in Bengaluru, living with his grandparents, Ram and Ambujam, for the past ten years. Gaurav, passionate about cricket, preferred staying with his grandfather, Ram. Ambujam, 68, was a graceful woman who spent her time engaged in religious activities. She had retired as a bank manager from a leading bank. Ram, a retired marketing manager in pharmaceutical companies, had worked in Singapore and the UAE before retiring ten years ago and settling in Bengaluru. Gaurav, eagerly waiting for his final exam results, was also hoping for selection by the Cricket Board for the Under-20 team. His love for cricket, along with his passion for walking and marathons, kept him active. After his selection and playing his first match, Gaurav planned to pursue further studies in the US. One day, the doorbell rang, and Ram opened the door to find a letter from the cricket selection committee. He opened it eagerly and saw that Gaurav had been selected for the Under-20 team, with the first match scheduled against Sri Lanka in fifteen days in Bengaluru. Ram was thrilled. Ambujam, who had been waiting for him to return, shared the news with Gaurav, who was at a friend's place. She then called Vasanthi to share the happy news. In the evening, all three went to the Rama Anjaneya temple near their home to offer prayers. The next day, Gaurav began intense practice, preparing for the upcoming match. Meanwhile, Ram was given the responsibility of Secretary for their apartment association. The apartment complex had 175 units, but only 80 residents were enrolled in the association. Ram accepted the challenge and aimed to reach 100 members before his tenure ended. Gaurav, a talented batsman, prayed to his favorite deity, Anjaneya, for a successful match, hoping for a century. As the days passed, Ram's friendly nature helped him enroll 95 members in the association, with just five more to go. On match day, Gaurav went to the stadium early, and Ram, Ambujam, and their apartment friend Keshav followed. Keshav mentioned to Ram that he expected five more members to join the association by the end of the day. The match began, with Sri Lanka winning the toss and choosing to bat. They scored 195 runs in 20 overs. India’s openers, Gaurav and Nikil, played well. Gaurav scored a century, while Nikil made 70 before being out. Gaurav went on to score 29 more runs, helping India win the match. After the match, Gaurav’s unbeaten 100 made both Ram and Ambujam immensely proud. At that very moment, Ram’s mobile buzzed with a message: five new members had joined the apartment association, marking the milestone of 100 members. Ram was elated. Both grandfather and grandson had achieved their centuries. There was a grand celebration in Ram’s apartment to honor their success. Vasanthi and Sanjay were equally thrilled with their achievements. K.Ragavan 7-12-24

Small Story 99 Corporate Scare

Small Story 99 Corporate 99 Scare a large pharmaceutical company, has gained significant recognition over the past ten years. Specializing in pain relievers, vitamins, and other essential health products, the company has earned an annual turnover of 600 crores. It exports its products to various countries, including Malaysia, Singapore, and Australia. Kumaravel, the Chief Executive, previously worked in a leading pharmaceutical company before founding Corporate 99. His wife, Sathyavathy, a gold medalist in MPHARM, plays a crucial role in the company’s success by handling the technical aspects of their formulations. The company’s name was unique, and with a total staff of 99 members, Corporate 99 rapidly gained a good reputation in the Indian market. The factory, located in the Jayanagar area, was home to state-of-the-art machinery. The field force was highly professional, driving demand for their products. One day, Kumaravel received an alarming call. A bomb had reportedly been planted in the factory. Concerned, he immediately instructed the security team to conduct a thorough search, but no suspicious items were found. Unsettled, he contacted his friend Paramanand, an internationally acclaimed investigation chief, who assured him that he would send his best team member, Ranjitha. Ranjitha arrived at 3 P.M. and was warmly greeted by Sathyavathy. Impressed by the factory’s advanced equipment, she began her investigation, starting with the quality department. After a detailed search, she found no evidence of a bomb. She turned to Kumaravel and asked, "Do you have any professional enemies?" Kumaravel replied, "No, we don't have any enemies. Why do you ask?" Ranjitha explained, "This kind of threat to the pharmaceutical industry is unusual, and based on my experience, I suspect it's just a prank. However, for your peace of mind, we can call in the bomb squad." Kumaravel was confused, "A prank? But why would anyone do such a thing?" Ranjitha smiled calmly, "Yes, I believe it's just for fun. But I'll call the squad to confirm, just to be safe." Within minutes, the bomb squad arrived and conducted their checks. After thorough investigation, they confirmed that there was no bomb. Relieved, Ranjitha turned to Kumaravel and said, "See? No bomb. Now, let me tell you why I'm confident." Kumaravel looked at her, still uncertain. Ranjitha pointed to the calendar on the wall. "Today is April 1st, Mr. Kumaravel. April Fool's Day." Kumaravel froze in realization, his anxiety dissolving into laughter. He had been the victim of an April Fool's prank. Both he and Sathyavathy were relieved that no harm was done, and they thanked Ranjitha for her expertise. With the mystery solved, Corporate 99’s staff members continued their work, safe and secure, as Ranjitha’s intelligence and keen observation were applauded. She was truly an asset to OO1, and the prank had become just another story to share in the company’s long history of success K.Ragavan 6-12-24

Small Story 98.The Stable Ship.

Small Story 98. The Stable Ship Rajamani and Pichumani were good friends who studied together and later joined the Railway Accounts Department. Both were from Dindigul, which was another coincidence. Rajamani's nephew was a film editor, and Pichumani's cousin was a cinematographer. Both had worked on many films and received awards for their exceptional contributions. Rajamani had only one son, and Pichumani had only one daughter. Despite being friends for over three decades, neither was willing to see their children marry each other. Many of their mutual friends were curious as to why they didn’t want to bring their children together as life partners. Rajamani's son eventually married the daughter of a leading doctor, while Pichumani's daughter married the son of a wealthy businessman. After a few years, both families moved to a senior living community, a new concept with houses that were well-maintained and had all necessary facilities. The families no longer had to cook or worry about daily chores. Initially, their children were skeptical about the idea, but eventually, they agreed. Years passed, and Rajamani’s son had two children, while Pichumani’s daughter had two children, a boy and a girl. On their 80th birthday, both friends celebrated together with their families. After the function and rituals, Rajamani and Pichumani made a special announcement to the gathering: "We did not want to become Sammandhis and spoil our friendship. For us, friendship is the only ship that is stable and not shaky." The entire crowd was stunned and applauded their deep bond of friendship. K.Ragavan 5-12-24

Small Story 97 Good Encounter

Small Story 97: Good Encounter Shalini was walking through the train compartments one by one, looking for the D Coach. There were only a few coaches left to check before she reached her destination and occupied her seat. With the train set to depart in ten minutes, she pulled out her phone. As she read through the morning messages from her office, she saw the news alert from her Chief, Vasanthi, outlining which stories she needed to follow immediately. Shalini worked as a reporter for a leading US-based online magazine. Since childhood, she had been fascinated by reading and drawn to the bold, authentic reporting of journalists on TV. Inspired by them, she pursued her Master's degree in Communication and Journalism, graduating with the highest honors. Her hard work led her to land a position at a reputable company. Now, she was heading to Chennai to cover the latest cyclone and rains. After a four-hour train journey, Shalini arrived in Chennai feeling surprisingly fresh and not too tired. At the station, her colleague, Vishnu, greeted her. "Hi, how are you? The rain just stopped. Take it slow," he said. Shalini, with only a small handbag for her one-day stay, got off the train and followed Vishnu to his car. On the way to their office, she noticed the water stagnation in many areas, as the city was still reeling from the crisis. After spending two hours at the office, Shalini understood the situation on the ground. She was relieved that the cyclone had crossed, though the damage was evident. She snapped a few photos of the worst-hit areas and then headed to her old friend Radhika’s house in Anna Nagar. Radhika, who worked as a Sub Editor for a popular English newspaper, shared her experiences of the cyclone and the rains over dinner at a well-known restaurant. As they finished their meal, Shalini realized she had left her phone behind. Sitting in the car with Radhika, she suddenly remembered. "My phone!" she exclaimed. She rushed back to the restaurant to check. But when she looked, the phone was nowhere to be found. Worry set in — the photos and reports she had uploaded were critical for her office back in Bengaluru. Just then, Vishnu entered the restaurant. "Hey, you missed your phone," he said. "I was following you here to see if you were still around. I couldn’t find parking, so I arrived a little late. I noticed your phone and grabbed it. I was about to call your office in Bengaluru." Shalini took a deep breath, relieved that her work had been saved. Radhika, too, exhaled, glad that everything was okay. Shalini turned to Vishnu, curious. "Why did you follow me?" she asked. Vishnu hesitated, clearly nervous. Before he could respond, Radhika spoke up with a smile. "Shalini, it’s clear — this is a crush. I could tell, even as an investigative journalist. I've seen the signs." Vishnu lowered his head, embarrassed, but with a shy smile. Shalini was touched by Vishnu’s gesture. While she didn't yet have romantic feelings for him, she appreciated his kindness and the way he had saved her from a major issue. It made her think, Maybe I should consider him as a partner in life. K.Ragavan 4-12-24

Small Story 96. Good Initiative.

Small Story 96 Good Initiative Rakesh was waiting at the school gate to receive his daughter. At 4 PM, his daughter Nanditha arrived and waved at him. Rakesh took her to the car and started driving them home. Today, Rakesh was on leave and had come to the school to pick up his daughter. Nanditha was in 9th grade and always ranked first in her class, excelling not only in academics but also in sports. At home, his wife Malathy welcomed them with a smile and brought out some sweets. It was Rakesh’s birthday, so he had taken the day off. Nanditha took a bite of the Badham cake and said, “Mummy, amazing taste!” After half an hour, all three of them set off to visit a senior citizens' home with fruits and sweets. The ashram, run by a philanthropist lady named Ambujam, cared for more than fifty elderly residents. Her husband, Swamy, was a lawyer, and they had no children. Apart from the fruits and sweets, Rakesh gave ten thousand rupees in cash to Ambujam for the residents' lunch. He had been doing this every year on his birthday for the past ten years. Malathy often asked why he was so particular about donating to this place, but Rakesh never shared the reason until today. That evening, while having dinner, Nanditha raised the topic. “Dad, Mum and I don’t understand why you are so particular about donating to this place every year on your birthday.” Rakesh looked at her and replied, “Now I am 46 years old. When I was studying, my parents died in an accident. I was left alone, and no one came forward to help me. One day, I went to Ambujam Madam’s house for a job, just to earn something. She offered to support me until I finished my MBA and helped me reach where I am today. She always asks me to call her 'Mummy.' From that day, I decided to reciprocate her kindness and support her philanthropic deeds.” Malathy was moved to hear the background of Rakesh’s dedication. He loved Ambujam like his own mother and Swamy like his father. Malathy hugged Nanditha, proud of Rakesh for his generosity and selflessness. K.Ragavan 3-12-24

Small Story 95.Suspense Cleared

Small Story 95: Suspense Cleared Ram was once again rejected by the Selection Committee for the National Carom Championship. He had been practicing for over a decade, playing in many tournaments and winning, yet this highly influential committee did not select him. Ram worked as a manager at a small private firm. His father, Desikan, worked at a bank, and his mother, Ambujam, was a high school teacher. Ram’s dream was to play at the national level, but he also had a secret passion for writing. Under the pen name Avittam, his comic and romantic stories were very popular among young readers. No one else knew about his writing. One day, while traveling to work on a bus (his car was in for service), Ram sat by the window, enjoying the view of the tall buildings outside. A young woman boarded the bus and sat next to him. As the bus moved along, she received a phone call from a friend. "Hey, I was so disappointed today... the story had such a twist! Avittam really knows how to keep the suspense going! I don’t know how he does it every week." Ram smiled to himself. He knew exactly who she was talking about. Avittam, that was his pen name. The bus conductor came around to collect fare, and the lady showed him a 500-rupee note. The conductor refused, as he didn’t have change. "Excuse me, if you don't mind, I can pay for your ticket," Ram offered gently. The lady, Ranjitha, was grateful. "Thanks, today’s been such a bad day for me... I forgot my wallet, and I was hoping for some good news from my favorite author. At least Avittam keeps the suspense alive every week." Ram smiled. "I see, which author are you talking about?" "Sorry, I should’ve introduced myself. I’m Ranjitha, I work at a bank. Avittam is his pen name, a very versatile writer. His language is so captivating... have you read his stories?" "No," Ram responded softly. "You should! His stories are published in Stories World magazine every week." "Alright, I will." Ram’s stop came, and as he stood up to leave, Ranjitha handed him her business card. "This is my card," she said. "If I miss you tomorrow, I’ll message you to repay the three rupees." Ram took the card with a smile, and got off the bus. Later that day, while having lunch at the office, Ram couldn’t stop thinking about the pleasant encounter with Ranjitha. Her smile, her kind words, and her introduction made him feel a strong connection to her. For the next couple of days, Ram didn’t take the bus. Meanwhile, Ranjitha, not knowing his phone number, waited patiently. Then, one evening, Ram’s father, Desikan, came home with Ranjitha. Ambujam, his mother, was surprised to see her. "She’s our front-line manager at the office, recently joined. Ranjitha is also a friend of my colleague, Raghunathan’s daughter explained her recent experience of three rupeesticket money to return waiting in her hands. I invited her over today because Raghunathan was busy," Desikan explained. Ranjitha was stunned when she saw Ram walk in. Ambujam, noticing the look on Ranjitha’s face, smiled knowingly. "Ranjitha, thank you for the three rupees you’ve been holding onto for the last few days. Here, Ram, take it." Ram took the money, but before he could speak, he handed her a book. "You’ll love this week’s story," he said. Ranjitha’s face lit up with joy as she looked at the book in her hands. Ambujam, now feeling more comfortable, spoke openly. "Ranjitha, you’re a modern girl, and our friend’s daughter. You like our son, Ram, don’t you?" Ranjitha was taken aback by the unexpected question, feeling shy. "Mummy," Ram began, "I’ve been keeping a suspense from you and Dad. I am the writer Avittam." Everyone was delighted by this revelation. Desikan and Ambujam were overjoyed, and Ranjitha was thrilled to discover that the man she admired for his writing was right in front of her. Ram, too, was happy that his mother had opened the door for a discussion about his relationship with Ranjitha. With two suspenses cleared, everything seemed to be falling into place. K.Ragavan 2-12-24

Tribute to Lyricist, Director Gulzar.846.

Gulzar began his illustrious career as a lyricist, working on numerous Hindi films as well as Punjabi movies. His poetic and soulful lyrics became an integral part of many memorable songs. His association with music legends like R.D. Burman, Salil Chowdhury, A.R. Rahman, and Vishal Bhardwaj is worth mentioning, as he created timeless pieces with them. As a director, Gulzar’s film Mausam stands out as a masterpiece. His work has transcended generations, and his ability to touch hearts with both his lyrics and direction is unparalleled. He has also written lyrics for classic music directors like Madan Mohan and the trio Shankar-Ehsaan-Loy. Over the years, Gulzar has received numerous accolades, including National Awards for his screenplays and lyrics. He has also been honored with the prestigious Sahitya Akademi Award. His creative genius is not limited to films alone; many of today's top actors have had the privilege of working with him on dialogue writing. Gulzar’s personal life is also a fascinating aspect. He was married to actress Raakhee, and their daughter, Meghna Gulzar, is a successful director in her own right. Known for his patriotic songs, Gulzar penned the iconic "Jai Ho" for the film Slumdog Millionaire, composed by A.R. Rahman, which went on to win international acclaim. Gulzar is a man of grace—smiling, simple, and soft-spoken. He is loved and respected by everyone in the film industry. Today, I am delighted to pay my tribute to this extraordinary director, lyricist, and writer. It captures Gulzar’s journey and immense contributions to cinema and music beautifully. K.Ragavan 2-12-24 Until We Meet Again Next Week,